Op 9 maart vond de docentenveiling georganiseerd door de SVN plaats in het CultuurCafé. Tijdens de veiling werden er o.a. verschillende etentjes, een klimcursus, een college rondom de vlaai en een pubquiz geveild. De opbrengst ging volledig naar de goede doelen van de Ragweek: ‘Stichting Ambulancewens’ en ‘Stichting Kalinga’. Hieronder lees je het verslag van studenten Jochem, Frits, Ilona en Patty die een etentje bij studieadviseuse Klaar Vernaillen op de kop hadden getikt.
Op vrijdag 24 april was het eindelijk zover: het etentje bij onze fameuze studieadviseuse Klaar Vernaillen. Tijdens de docentenveiling zaten wij elkaar al met veelzeggende oogjes aan te kijken en te luisteren naar wat er allemaal geveild werd. We hadden via via gehoord dat er heel wat etentjes zouden worden geveild, dus wij hadden onze zinnen gezet op een etentje met een docent. Uiteindelijk wonnen wij (voor €7,50 pp!!) een etentje bij Klaar met een mysterieuze toevoeging: een groen ei.
Na wat gedatumprik en een half uur fietsen naar het zuiden van het mooie Nijmegen, kwamen we met knorrende magen aan bij onze studieadviseuse. Het begon meteen goed: gezeten in een zonnige tuin met een Oosterse boom en een groot groen ei, kregen wij ons welkomstdrankje. Als een ware gastvrouw had Klaar een mixje gebrouwen van Liquor 43 en prosecco. Natuurlijk werd dit vergezeld met kaasjes, zoutjes, olijfjes en verse ciabatta uit de oven, heerlijk! Terwijl wij relaxed aan de tuintafel zaten, vertelde Klaar ons meer over het groene ei: een keramische barbecue, waarin het eten na bereiding heel sappig en mals blijft. Ons werd verteld dat deze eieren heel vaak ook te vinden zijn in de keukens van chique restaurants, oeh lala!
Vriendlief Ronnie stond al sinds de middag vast in de file ergens in België. Hij arriveerde vlak na het voorgerecht met, jaja, een extra doosje rode wijn. Je kunt je voorstellen dat wij heel blij waren hem te zien. Het voorgerecht bestond uit een heerlijke rucolasalade met op cederhout gegaarde tonijnsteaks uit het groene ei. De wijn vloeide rijkelijk en we praatten over van alles en nog wat: wij vertelden Klaar de interessantste feitjes over onze medestudenten, en Klaar vertelde ons op haar beurt de sappigste verhalen over haar collega’s. Wij vertelden over onze vakantieplannen en Klaar en Ronnie vertelden over de verre reizen die ze gemaakt hebben, waarvan we de fotocollages al hadden zien hangen bij binnenkomst.
Tijdens het verorberen van een sappige lamskotelet, gegrilde groene asperges met rode ui en een quinoasalade, vroegen wij aan onze gastheer en gastvrouw naar de verhalen achter de foto’s en de verhalen erachter. Het bleek dat Klaar en Ronnie samen van duiken houden en hier al heel wat brevetten in hebben gehaald. Deze kwamen zeer van pas bij meerdere reizen naar Azië, waar ze prachtige onderwaterwerelden hebben gezien. Van deze reizen hebben wij op deze avond het volgende geleerd: duiksignalen, zoals de ‘kijk, een schildpad’, de ‘mensenkinderen, een haai’, de ‘ik ga omhoog’, natuurlijk ook de ‘ik ga naar beneden’ en de ‘alles gaat goed’.
Het dessert bestond uit gemarineerde rabarber en aardbei, natuurlijk Klaargemaakt in het groene ei, een coupe vanille roomijs en een toef slagroom. Deze maaltijd (en bedenk nog even; dit alles voor €7,50 pp) werd afgesloten met Spanish Coffee, cappuccino en Baileys (de luxueuze variant met Belgische chocola). Langzaamaan werd het wat kouder buiten, dus verschoven we de gezelligheid naar binnen. Daar werden de boekenkast, de foto’s, snuisterijtjes en de rest van het interieur besproken. De tijd vloog voorbij. We hadden eigenlijk niet in de gaten hoe laat het was. Toen we weer op ons fietsje stapten, bleek het drie uur des nachts te zijn.
De volgende ochtend zaten we braaf om half tien met z’n vieren bij de Hema om te ontbijten voor één euro, ondanks een klein slaaptekort. Dit ontbijt stond echter in schril contrast met de zaligheden die we hadden geproefd de avond ervoor.
