Door Nadine de Rue
Portugal. Het enige West-Europese land dat ik op mijn wereldkraskaart nog niet open had kunnen krassen. Dit was mij een doorn in het oog. En daar ontving ik plots een e-mail met de vraag wie er als begeleider met onze studenten mee wilde gaan op studiereis naar Lissabon! Paul Hulsenboom was vorig jaar ook al mee geweest op studiereis en hij wist mij te overtuigen dit jaar samen met hem mee te gaan. Daar was uiteraard niet veel voor nodig. En dus vlogen Paul en ik op zaterdagavond 28 april naar Lissabon.
Wij werden daar hartelijk ontvangen door Marieke en Remi, die voor het in elkaar zetten van een speurtocht al eerder naar Lissabon waren afgereisd dan de rest van de studenten. Hun draaiboek voor de komende dagen was tot in detail uitgewerkt en liet voor ons geen twijfel mogelijk: bij deze SVN-ers waren de studenten in goede handen.
Zoals nu eenmaal onvermijdelijk is wanneer je op reis bent, lopen dingen anders dan verwacht – ongeacht hoezeer je je van tevoren hebt voorbereid. Zo begon de eerste activiteit al spannend met een zoektocht naar een bushalte die vandaag wél in gebruik was en raakten we in het zicht van de haven – vlak voor het Museu Nacional de Arte Antiga – allen geheel doorweekt door een verrassende hoosbui. Er was voor onze groep een uitstekende en educatieve rondleiding georganiseerd die speciaal voor ons ging over de relatie tussen de Hollandse/Vlaamse schilderkunst enerzijds en de Portugese schilderkunst anderzijds, te beginnen in de 15e eeuw. Met trots kon ik vaststellen dat onze studenten Nederlandse Taal en Cultuur goed hun weg weten te vinden in de schilderkunst.
Op de trappen van het museum konden we onze natte jassen weer aantrekken en starten met de speurtocht. In kleine groepjes doorkruisten we de stad langs triomfbogen en de oudste boekwinkel van het land. Straten die naar auteurs vernoemd zijn, straatartiesten die ballet dansen en ruïnes die herinneren aan de grote aardbeving in 1755. Of het reglement het toestaat is niet van tevoren toegelicht, dus biedt mijn analoge bron (een heuse reisgids) zo nu en dan de oplossing voor het beantwoorden van de speurtochtvragen.
De straatjes zijn smal en de stad is geaccidenteerd, dus onze beenspieren worden getraind. We sporten wat af deze hele week! ’s Middags bekijken we de kathedraal en we wagen een poging het kasteel te bezoeken. De rij wachtenden voor ons loopt verder dan het blote oog kan zien door verschillende straten, ondanks de naderende sluitingstijd, dus kiezen de studenten – en wij – bij nader inzien liever voor een ijsje. Onze leerzame dag zet zich voort in het Museu Nacional de História Natural e da Ciência, dat gelukkig lang genoeg open is. Na natuurstenen en kristallen hebben we een vergeefse zoektocht naar walvissen en dinosauriërs en ook de zaal die de ‘kurkzaal’ genoemd wordt, is niet wat we ervan hadden verwacht, maar de wassen modellen van akelige seksueel overdraagbare ziektes zorgen voor veel ophef, de natuurkundeproefjes worden enthousiast uitgeprobeerd en oercontinent Pangea blijkt op haar fans te kunnen rekenen. Diorama’s, fossielen en dierenskeletjes worden nauw bestudeerd, met als een van de hoogtepunten een prachtig schildpadskeletje.
Mijn benen doen pijn en zoals het ons docenten betaamt hebben Paul en ik behoefte aan rust, maar onze luiheid in het zoeken van de weg maakt dat we toch graag bij een groepje studenten aansluiten dat lijkt te weten waar ze heen gaan – op zoek naar een voedzame avondmaaltijd. Niets blijkt echter minder waar en een bus brengt ons God weet waarheen en we stappen op goed geluk uit. Met z’n achten strijken we neer in een Iranees restaurant. Het eten smaakt ons goed en het zitten laat mijn beentjes weer op krachten komen. Dat komt mooi uit, want vanavond is de kroegentocht! En dan wordt er natuurlijk gedanst!
De eerste kroeg is eigenlijk te klein voor onze grote groep en de dame achter de bar kan onze bestellingen niet bijbenen. De organisatie stuurt een paar verkenners eropuit om een goede volgende locatie te vinden. Een succesvolle missie. De tweede is daarmee meteen de laatste kroeg van de avond. Gezellige muziek, mensen met aparte dance moves en outfits, een flitsende dansvloer en vlot barpersoneel bieden alles wat we nodig hebben. Paul is onder de indruk van mijn kennis van de teksten van de hedendaagse liedjes – al heb ik zelf geen idee waar ik die kennis heb opgedaan. Met al die educatieve dagen voor de boeg maken wij het niet al te laat. De afstanden in Lissabon zijn niet groot, dus met een taxi zijn we zo terug bij ons hotel.
De studenten hebben ware discipline – al is niet iedereen helemaal op tijd in de ochtend. Ondanks onvermijdelijke gevolgen van de prachtavond die zij gisteren langer dan wij hebben voortgezet, is men klaar om vandaag ook de speurtocht voort te zetten (die gisteren niet helemaal afgemaakt is) – en dat niet alleen. Ook de wetenschappelijke opdracht staat op het programma!
De speurtocht voert ons langs een prachtig klooster met fontein en een monument voor Portugese ontdekkingsreizigers dat trouwens talloze keren figureert in de beelden van het Eurovision Songfestival die in Nederland op televisie te zien zijn geweest. We eindigen onze eigen ontdekkingstocht bij de Torre de Belém (zie groepsfoto). “Leering ende vermaeck in een Iberische hoofdstad” verder lezen
